Andrzej Pytlik urodził się 6 lutego 1940 roku w Tarnowskich Górach. Do SMZT wstąpił 10 grudnia 1957 roku jako młody pasjonat lokalnej historii i od razu zaangażował się w działania na rzecz ochrony dziedzictwa Tarnowskich Gór. Swoją przygodę rozpoczął od pracy nad udostępnieniem dla turystów Sztolni Czarnego Pstrąga. Był członkiem specjalnej brygady, której zadaniem było przygotowanie obiektu do zwiedzania. Żmudne prace polegały na odszlamowaniu i usunięciu zatorów, odgruzowaniu podszybi oraz wykonaniu zewnętrznej instalacji oświetleniowej. Brał również udział w pracach związanych z rekonstrukcją szybów Ewa i Sylwester. Miał uprawnienia przewodnickie. Uczestniczył w licznych wyprawach badawczych, zwłaszcza w rejonie szybu „Anioł” oraz Sowic, gdzie zbierano dokumentację i podejmowano działania dla ochrony zasobów wodnych i historycznych terenów górniczych. Pogrzeb śp. Andrzeja Pytlika odbył się we wtorek, 5 listopada 2024 r. w Kościele Matki Bożej Uzdrowienie Chorych przy ul. Różanej 2 w Tarnowskich Górach.

12 listopada 2024 w wieku 83 lat zmarła Joanna Nowok-Perwenis, członkini SMZT, wieloletnia przewodniczka po Zabytkowej Kopalni Srebra w Tarnowskich Górach i członkini PTTK. W swojej bogatej karierze oprowadziła aż 366 grup turystycznych, będąc inspiracją i przykładem pasji do pracy przewodnickiej. Śp. Joanna Nowok-Perwenis otrzymała Srebrną Honorową Odznakę PTTK, a także Dyplom Samorządu Przewodników za organizację jubileuszu 45-lecia Klubu Przewodników w Tarnowskich Górach. Nabożeństwo żałobne odbyło się 15 listopada w kościele pw. św. Anny w Tarnowskich Górach. P

Sławomir Ziemianek – zmarł 29 marca 2025 po poważnym wypadku. Jego odejście to ogromna strata dla nas wszystkich, dla Tarnowskich Gór, dla Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej, z którym związany był od dziecka. Straciliśmy nie tylko kierownika Sztolni Czarnego Pstrąga, wieloletniego członka zarządu SMZT, przewodnika z blisko 30-letnim stażem… Straciliśmy człowieka serca. Pasjonata, społecznika, przyjaciela. Zawsze obecnego. Zawsze gotowego pomóc. Sławomir Ziemianek urodził się 8 listopada 1977 roku w Tarnowskich Górach. Pochodził z rodziny zaangażowanej w działalność na rzecz lokalnej społeczności. W latach 90. XX w. brał udział w wyprawach sekcji penetracji podziemi, był pomocnikiem przewodników, a w 1995 r. zdobył uprawnienia przewodnickie. Angażował się m.in. w działania edukacyjne i społeczne, wspierał rodziny dzieci autystycznych, prowadził grupy samopomocowe. Był także wykonawcą herbu górniczego na fasadzie dawnej Spółki Brackiej i utalentowanym prozaikiem i blogerem. Jego teksty ukazywały się w różnych publikacjach, m. in. w książce „Tarnowskie Góry. Miejskie opowieści 2”.

Elżbieta Szwed – była naukowcem, pedagogiem, autorką publikacji związaną z Akademią Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, Akademią im. Jana Długosza w Częstochowie (dziś Uniwersytet Jana Długosza), Państwową Szkołą Muzyczną I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego w Tarnowskich Górach, wieloletnią dyrygentką Chóru Mieszanego „Moniuszko”. Z jej inspiracji przez kilkanaście lat odbywał się Tarnogórski Festiwal Orkiestr Dętych noszący imię Jej Ojca – Józefa Szweda. Zmarła 4 czerwca 2025 r.

W wieku 91 lat zmarł Marian Błaszczak, wieloletni pracownik i przyjaciel Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Tarnogórskiej. Śp. Marian Błaszczak pracował w SMZT jako nadsztygar – hydrogeolog, doglądając Zabytkowej Kopalni Srebra i Sztolni Czarnego Pstrąga. Na co dzień związany był z tarnogórską kopalnią, ale swoją wiedzą i pasją dzielił się także jako przewodnik. Monografia Stowarzyszenia odnotowuje, że oprowadził aż 1 498 wycieczek – tysiące osób mogły dzięki niemu poznać historię tarnogórskiego górnictwa. Msza pogrzebowa odbyła się 20 września 2025 r., w kościele pw. św. Józefa Robotnika przy ul. Wyszyńskiego w Tarnowskich Górach.

Andrzej Kanclerz

SKAŁY OSADOWE

Dla Sławka Ziemianka

Gwarkowie i kopacze,

mieszczanie i rzemieślnicy,

inżynierowie, kolejarze i robotnicy,

Polacy, Niemcy, Czesi i Żydzi,

wszyscy oni są skałą osadową,

na której zbudowano to miasto.

Niektórzy mówią, że są też tacy,

co kamienieją z wolna

na podobieństwo drogich kamieni,

aż przychodzi pora by spocząć w ciszy

i radować sobą wieczność

jak diament, co rodzi się z ziemi i blasku gwiazd,

zapładniających nocą jego surowe piękno,

na żwirowiskach, pośród mułu, gliny i piasku

zagubiony w trwaniu

czeka na burzę, która zmyje z twarzy brud.

Byłeś dla nas jak skała, o którą opieraliśmy dłonie,

w ciemnościach podziemi i blasku słońca,

teraz stoimy w cmentarnym pyle,

bo przesypał się czas. Dobrze wiemy,

że piasek też jest skałą, choć ucieka nam z rąk.

21 października 2025.